Forandring som fryda

...veeeeeeldig!!
Har irritert meg ganke så lenge over dei stygge stolane rundt spisebordet, men måtte berre kjøpe dei i si tid då bordet var akkurat slik eg ville ha det.
Har tenkt så ofte på maling og bordplata har hatt forskjellig farge, men har liksom ikkje komt i mål med fargen på stolane før no...
No når alle tobeinte var ute av huset var det berre å hive seg rundt! Har hatt plana om å gjere så mykje, men kroppen vil ikkje det slag akkurat no, men akkurat malinga måtte han berre bli med på.
Fire forskjellige rosatona havmna eg på og så spent på resultatet. 
Mamma syns det hørtes spennende ut og pappa lurte på kva prosjekt som skulle bli svart no? Nope ikkje noko svart denne gangen, ja då lurte han på kva i alle dage som skulle verte rosa!? Dei kjenne meg godt ;)
Sendte eit par snappa undervegs og fikk raskt telefon frå Katja "mamma skjerp deg du skal vel ikkje ha ROOOOSA stola!! Ja då kjem eg heim å mala dei grå" :) 
Bror han kom innom og rista på hovudet "crazy doglady"!!...

Før og etter...

 Ein tur innom Fargerike for å finne dei rette tonane...

 Ser meget bra ut så langt!...

 Jaja ønska ein forandring så må noko gjerast!...

 Dei vakre rosene som passa perfekt fekk eg av mi gode venninne Janita!!..

Syns jo berre rosa og svart er så steike bra ilag - mine favoitta heilt klart!!...Å kva er vel betre enn å setje ein svart hund oppå det rosa!? Steike fin match ja å stolane vart dritfin akkurat slik som dei firbeinte ;)

 Disse bilda tok eg fredag, men likte ikkje at dei krølla til duken... ;) På eine bildet la eg ut på instagram og det med den lille valpen var ikkje så bra då eg var ganske så kjapp slik at den var trygg...

Nyyyydelige rose som eg fekk av Janita...

Fredagen kom ein svært så tung dag der eg så vidt var på beina...som regel når slik ekstreme daga kjem så går eg berre med hundane, men denne dagen klarte eg knapt å gå, akkurat passe til å få lufta hundane ut for døra og mata dei. Så var det x-ntall tima på soffan og verke så intens at det kun er hårstråa som kjennes smertefri er vondt og sjølv eg som alltid ser positivt klarte å pluppe ut "er det verdt det!?" - mamma berre sa at sånn fikk eg ikkje sei og ho gjorde så gidt ho kunne for meg...
Det dumme med å ikkje bevege seg er at ein sivna meir og ein treng meir mot og krefte til å starte igjen. Eg kom meg omsider på beina slik at Janita kunne få med seg si kjære Embla heim - stakkars ho som kom når eg ikkje var heilt "på" igjen. Men, valpen fikk ho - det er ho som kom tidligare i veka med disse fantastiske rosene til meg ♥ har stelt dei slik eg skulle få ha dei ti eg skulle reise, og det klarte eg ;) 
Så var amma med meg på butikken, og for å få ein betre laurdag rusla vi forsiktig ein tur på fjellet ♥♥♥
Å grunnen til at eg skreiv akkurat dette er at eg klare å få litt energi av at eg ser at eg klare å få ting gjort litt etter litt og ikkje minst fått ordna på noko som eg ikkje likte så godt!!

Ein kan liksom ikkje gi opp og så ein fårberre prøve i eige tempo!...

Klem -Anja-